نگاهی به زندگی استاد شهریار

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

استاد شهریار از شعرای بسیار معروف و نام آشنای پارسی است. اشعار شهریار چنان دلنشین است که لاجرم بر دل نشیند. عاشقانه های این شاعر بزرگ زبان زد خاص و عام است. شاعری که اشعارش پر از مهربانی است و لطافت قلب او از شعرهایش به خوبی نمایان است. در این مطلب گذری بر زندگی شهریار خواهیم داشت.

[/vc_column_text][vc_column_text]

آشنایی با زندگی شهریار 

[/vc_column_text][vc_column_text]

تولد و عروج

[/vc_column_text][vc_column_text]

نام اصلی این شاعر عزیز، سید محمد حسین بهجت است. او زاده دی ماد 1285 است. در تاریخ 27 شهریور 1367 نیز رخت از این دنیای خاکی بربست. این شاعر گران مایه اهل تبریز بود و شعرهای زیادی نیز به زبان ترکی گفته است. محل تولد دقیق او روستای خشگناب بستان آباد تبریز است.

[/vc_column_text][vc_column_text]

پدر و مادرش

[/vc_column_text][vc_column_text]

نام پدرش حاج میرآقا خشکنابی بود. مادرش هم خانم ننه بوده است. پدرش به شغل وکالت مشغول بود. مادرش هم خانه دار بود. پدر و مادرش اهل شعر و ادب بودند و از کودکی با آموختن گلستان سعدی او را وارد حیطه شعر و شاعری کردند. مادر شهریار عاشق حافظ بود و از کودکی برای او حافظ می خواند. این گونه بود که او به شعر علاقه مند شد. گفتنی است که مادر شهریار به او تلاوت قرآن نیز آموخته بود. به این ترتیب او با مفاهیم عمیق معنوی آشنا شده بود.

[/vc_column_text][vc_column_text]

تحصیلات

[/vc_column_text][vc_single_image image=”20613″ img_size=”full” alignment=”center”][vc_column_text]

شهریار در مدرسه متحده و فرودوسی شهر تبریز تحصیل کرده است. در سال 1300 به شهر تهران آمد تا مرحله بعدی تحصیلش را در تهران درس بخواند. در تهران و در مدرسه دارالفنون تحصیلات متوسطه اش را تمام کرد. در سال 1303 شروع تحصیلات او در مدرسه طب بود. زندگی شهریار با ورود به این مرحله کمی تغییر کرد.

[/vc_column_text][vc_column_text]

او در همین زمان عاشق ثریا شد. ثریا دختر عبدالله امیرطهماسبی بود. پس از چند سال شهریار و ثریا با یکدیگر نامزد کردند. اما در ادامه ثریا شهریار را ترک کرد. ثریا با شخص دیگری به نام چراغعلی سالار حشمت که به امیر اکرم معروف بود ازدواج کرد. شهریار پس از این که ثریا او را ترک کرد دچار بحران روحی شدیدی شد. او مرحله سختی را سپری کرد. این بحران روحی تا حدی جدی بود که شهریار در حالی که تنها شش ماه تا پایان تحصیلاتش مانده بود تحصیل را رها کرد. تنها شش ماه مانده بود تا شهریار دکترای خود را بگیرد. اما این شکست عشقی برای او چنان سنگین بود که تحصیل پزشکی را ادامه نداد. البته او در صحبت هایش گفته بود که پزشکی هم چندان علاقه نداشته است. اما اگر این ماجرای عشقی نبود به طور حتم او به یک پزشک در زمان خودش بدل شده بود تا شاعر.

[/vc_column_text][vc_column_text]

ازدواج و زندگی شخصی شهریار

[/vc_column_text][vc_single_image image=”20611″ img_size=”full” alignment=”center”][vc_column_text]

شهریار در سال 1332 به تبریز بازگشت. او در آن زمان 31 سال سن بود. گفتنی است که شهریار با کوله باری از شعر به شهرش بازگشته بود. او شاعری بزرگ شده بود. مردم تبریز هم از او استقبال خیلی خوبی کردند. پس از گذشت یکسال، شهریار تصمیم می گیرد ازدواج کند. او با عزیزه عبدالخلقی که دخترعمه اش بود ازدواج کرد. زندگی شهریار این بار به سمت خوبی می رود. حاصل ازدواجش با عزیزه دو دختر به نام های شهرزاد و مریم و یک پسر به نام هادی می شود.

[/vc_column_text][vc_column_text]

آثار و شعرهایش

[/vc_column_text][vc_column_text]

اولین کتاب شعرهای شهریار در سال 1308 به چاپ رسید. او آخرین کتابش را نیز در سال 1369 منتشر کرد. در دیوان شعر شهریار 120 هزار شعر سنتی و خواندنی وجود دارد. البته او پانزده هزار منظومه و شعرهای نو را نیز سروده است. شهریار در سرودن شعر در قالب های شعری مختلف توانایی داشت. اما غزل های او چیز دیگری است. شهریار مهارت ویژه ای در سرودن غزل های عاشقانه داشت. 

[/vc_column_text][vc_column_text]

منظومه حیدر بابا

[/vc_column_text][vc_column_text]

شهریار شعرهایش را به زبان فارسی سروده بود. اما آنها در خانواده به زبان ترکی آذری صحبت می کردند. به همین خاطر مادر شهریار دوست داشت تا شهرهای پسرش را به زبان ترکی آذری بشنود. به همین خاطر شهریار تصمیم می گیرد منظومه حیدر بابا سلام را به زبان ترکی آذری بسراید.

[/vc_column_text][vc_column_text]

دیدار دوباره در زندگی شهریار

[/vc_column_text][vc_column_text]

شهریار در سال 1314 به دلیل بیماری اش دوباره به تهران بازگشت. در آنجا دوباره عشق دیرینه اش، ثریا را ملاقات کرد. ثریا برای دیدن شهریار به بیمارستان رفته بود. در این زمان شهریار شعری می سراید که بسیار هم معروف می شود:

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی‌وفا حالا که من افتاده‌ام از پا چرا[/vc_column_text][vc_column_text]

مقبره شهریار

[/vc_column_text][vc_single_image image=”20612″ img_size=”full” alignment=”center”][vc_column_text]

شاعر عزیز، شهریار در 27 شهریور سال 1367 درگذشت. او 83 سال عمر کرد و اشعار زیادی را نیز در این زمان سرود که از او به یادگار مانده است. زندگی شهریار پر از پستی و بلندی هایی بود که باعث ایجاد اشعاری لطیف توسط او شده است. مردم شهرش او را در مقبره الشعرای استان تبریز در کنار سایر هنرمندن و شاعران تبریزی به خاک سپردند. محل دفن شهریار در منظقه ای به نام سرخاب واقع شده است که از آرامستان های تاریخی تبریز است.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]